Հայաստանի Հանրապետության հիմնադրման 104-րդ տարեդարձի առթիվԱշխարհը հղի է դարակազմիկ փոփոխություններով, որոնք սկիզբ են առնում ավելի քան հարյուր տարի առաջ մեկնարկած համաշխարհային գործընթացներից և ներկայումս արդեն հասնում են իրենց տրամաբանական ավարտին։ Դրանց ավարտական փուլը մեր տարածաշրջանում մեկնարկեց 2020 թ. 44-օրյա պատերազմով, իսկ հիմա շարունակվում է Ուկրաինայում։ Աշխարհի քարտեզի վրա մնացած վերջին մեծ տարածքային կայսրություն Ռուսաստանը և նրա հակակշռման գործառույթը կատարող Օսմանյան կայսրության մնացորդ Թուրքիան իրար հետևից դառնալու են անկայուն, էապես սրվելու են նրանց ներքին պրոբլեմներն ու հակասությունները։ Զուգահեռաբար, ձևավորվում է մեր տարածքով Եվրոպայից մինչեւ Հնդկաստան ձգվող Հյուսիս-Հարավ միջանցքը։ Եվ այս ընթացքը ներքաշելու է նաև մեր հարևան Իրանին ու տարածաշրջանային մյուս տերություններին։Այս երկու գործընթացները մեր տարածաշրջանում գրեթե անխուսափելի են դարձնում մեծ բախումները։ Հայաստանի խամաճիկային վարչակազմը մեզ կապած է պահում դեպի անդունդը գնացող Ռուսաստանի սայլին, ժողովրդին մոլորեցնում է կեղծ խաղաղության կարգախոսով ու կործանարար չեզոքություն է խաղում։ Միևնույն ժամանակ, Մոսկվայի վերահսկողությամբ շարունակում է քանդել ու քայքայել մեր պաշտպանության մնացորդները։ Իր հերթին կեղծ ընդդիմությունը նույն Մոսկվայի հանձնարարությամբ հայելային տարբերակով է սպասարկում այս պետականակործան օրակարգը։Առաջիկա պատերազմը, որը, ցավոք, մեծ հավանականությամբ լինելու է, գործող խամաճիկային վարչակազմի մնալու պարագայում դիմավորելու ենք շատ ավելի թույլ և անպատրաստ վիճակում։ Ստեղծված իրավիճակում, ինչպես 1917-18 թթ. նախասարդարապատյան շրջանում, կանգնած ենք երկու կենսական խնդիր լուծելու հրամայականի առաջ` ազգային կառավարության ձևավորում և ինքնապաշտպանության կազմակերպում։Ներկայումս ամբողջացող դարակազմիկ փոփոխությունների մեկնարկային փուլում ծնված Հայաստանի Հանրապետությունը ռուս-թուրքական բռնազավթման յոթ և կիսագաղութային կախյալության երեք տասնամյակների փոթորկալի ու կորստաբեր ժամանակաշրջանից դեպի կենսունակ ու արժանապատիվ ապագա հնարավոր է հասցնել բացառապես թռիչքի միջոցով։Այդ հրամայականը պահանջում է դասեր քաղել անցյալից, մշտապես լինել մտքի ու կամքի խիզախության բարձունքում և ներդաշնակել երազանքն ու իրատեսականությունը, արտաքինն ու ներքինը, ուժն ու դիվանագիտությունը, ռիսկն ու շրջահայացությունը։Նման թռիչքի մեկնարկը հնարավոր կդառնա միայն արդյունավետ արտակարգ կառավարմամբ։ 1918-20 թթ․ Հայաստանի Հանրապետության անկումը, արտաքին անբարենպաստ իրավիճակից ոչ պակաս չափով, պայմանավորված էր անցումային տրամաբանությամբ լիարժեք արտակարգ կառավարման չդիմելու հանգամանքով։ Ազգային-ժողովրդավարական բևեռը՝ որպես Հայաստանի Հանրապետության վերակերտման ազգային-ազատագրական պայքարն առաջնորդող ուժ, վերը նշված նպատակների ու տրամաբանության համատեքստում ազգային կառավարություն ստեղծելուն զուգահեռաբար ստանձնում է նաև ժողովրդական ինքնապաշտպանության նախապատրաստումը համադրելու պատասխանատվությունը։ Ազգային-ժողովրդավարական բևեռի խորհուրդ28 մայիսի 2022 թ․, Երևան